Eduard Tillgner właściciel dóbr w Pogorzeli

W okresie zaborów właścicielami majątku w Pogorzeli byli z początku Polacy, jednak od drugiej połowy XIX wieku włości ziemskie wraz z pałacem przeszły w ręce kilku niemieckich zarządców. Jednym z nich był Eduard Tillgner.

            Eduard Ferdinand August Tillgner przyszedł na świat 10 października 1844 roku w parafii rzymskokatolickiej w Sławęcicach. Był synem właściciela dworu w Gorzowie Śląskim Eduarda Heinricha Carla Romana Tillgnera oraz jego drugiej żony Idy von Sebottendorff. Naukę pobierał w placówce oświatowej dla chłopców w Dreźnie, którą ukończył w 1859 roku pod kierunkiem dra Christiana Friedricha Krausea. Był członkiem Towarzystwa Karpackiego w Chorzowie. Zasłynął przede wszystkim jako przedsiębiorca posiadający liczne włości m.in.:

– od ok. 1873 roku majątek Rosimierz (716 akrów), Suchau (444 akrów), Szymiszów (5047 akrów);

– do 1876 roku administrował i prowadził majątek Komorno;

– od ok. 1903 roku zarządzał dworem i majątkiem w Pogorzeli;

– posiadał cementownie, cegielnie oraz młyn w Szymiszowie;

­­– od 1880 był właścicielem fabryki celulozy;

– w 1906 roku nabył majątek Bremenhain a rok wcześniej majątek Krischa wraz ze szkołą, gorzelnią, cegielnią, terenami łowieckimi, lasami i polami uprawnymi.

Związki z Pogorzelą

W akcie małżeństwa jego syna Friedricha Augusta Eduarda Tillgnera z 2 maja 1903 roku przedsiębiorca Eduard wymieniony jest jako właściciel posiadłości Pogorzela w powiecie koźmińskim. Co sugeruje, że majątek ten był przez niego zarządzany na przełomie wieków i najprawdopodobniej znajdował się również w jego posiadaniu.  Nie jest jednak jasne, jakich latach Eduard Tillgner prowadził dwór. W książce adresowej jego śląskiego majątku Eduard Tillgner nie pojawia się już w związku z Pogorzelą, co oznacza, że sprzedał go przed 1906 rokiem, aby zainwestować w położone dalej na zachodzie dobra rycerskie Bremenhain i Krischa. W 1908 roku przekazał te dwa dwory w spadku swojej drugiej żonie Wally Tillgner i swojemu synowi.

Eduard Tillgner przez całe swoje życie nabywał cenne dzieła sztuki dzięki dochodom czerpanych ze swoim majątków, a także wspierał talenty artystyczne swoich córek. Zmarł 8 października 1908 roku w Szymiszowie po przedłużających się problemach zdrowotnych. Pochowano go w miejscu jego narodzin – Sławęcicach.

oprac. Damian Płowy

Źródło: http://thormaehlen-stiftung.org/?page_id=476